Ο βαθμός στον οποίο θέλουμε ή νομίζουμε πως μπορούμε να ελέγχουμε τα πράγματα λειτουργεί σε ένα δίπολο, όπου υπάρχουν δύο άκρα: στο ένα άκρο είναι η τοποθέτηση «Δεν μπορώ να ελέγξω τίποτα στη ζωή μου» και στο άλλο άκρο είναι «Μπορώ να ελέγξω τα πάντα στην ζωή μου». Η κάθε μια από αυτές τις δύο θέσεις οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο όπου ο άνθρωπος μένει αδρανής γιατί πιστεύει ότι κάθε του προσπάθεια είναι μάταιη, είτε μπαίνει στην παγίδα να θεωρεί ότι πρέπει να τα κάνει όλα τέλεια και κάθε αποτυχία οφείλεται σε αποκλειστικά δική του ευθύνη. Όμως, η κάθε μια από αυτές τις δύο ακραίες θέσεις αποτελεί εξίσου μια πλάνη στο δίπολο του ελέγχου, θα μοιραστώ τρία βήματα που σας βοηθούν να έρθετε σε ισορροπία.Ξεκαθαρίστε με ειλικρίνεια και βρείτε την δική σας τοποθέτηση: Με τη βοήθεια του αναλογισμού, δείτε τον εαυτό σας από μια θέση παρατηρητή ποια είναι η δική σας τάση ως προς το πόσο νιώθετε ότι ελέγχετε ή όχι την ζωή σας: είστε προς τον φαύλο κύκλο του θύματος που θεωρεί ότι δεν περνάει τίποτα από το χέρι του άρα γιατί να προσπαθεί; Ή μήπως είστε στην άλλη άκρη και απαιτείτε από τον εαυτό σας να ελέγχει τα πάντα, να πετυχαίνει σε όλα και το δίκιο να είναι με το μέρος σας; Αυτό το πρώτο βήμα της αναγνώρισης είναι εκείνο που θα σας βοηθήσει να προχωρήσετε και στα επόμενα.Κάντε μια λίστα από αυτά που μπορείτε να ελέγξετε και αυτά που δεν μπορείτε: Θυμηθείτε ότι δεν ελέγχετε τις εξωτερικές συνθήκες, τις καταστάσεις και τις συμπεριφορές και αντιδράσεις των άλλων: όμως μπορείτε απόλυτα να ελέγξετε το πώς θα σκεφτείτε, πώς θα νιώσετε, πώς θα συμπεριφερθείτε, τι πρωτοβουλίες θα πάρετε, με ποιους θα κάνετε παρέα, από πού θα εμπνέεστε και θα επηρεάζεστε, ποιες συνήθειες θα υιοθετήσετε στην καθημερινότητά σας. Όλα αυτά τα ελέγχετε απόλυτα και μόλις το συνειδητοποιήσετε, η ζωή σας θα αλλάξει θεαματικά.Ξεκινήστε να αμφισβητείτε τις παλιές πεποιθήσεις σας και αντικαταστήστε τις με καινούργιες, πολύ πιο ωφέλιμες για σας: Ο τρόπος να το κάνετε αυτό είναι μέσα από δύο βήματα: πρώτα αναρωτηθείτε αν η σκέψη που κάνετε είναι πραγματικά και πέρα για πέρα αλήθεια, και θα φέρω ένα παράδειγμα: πολλοί ηθοποιοί που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν πετυχημένη καριέρα, πιθανά πιστεύουν ότι οι ρόλοι δεν μοιράζονται αξιακρατικά και πως ότι κι αν κάνουν θα βγαίνουν χαμένοι: όμως, μια πιο ρεαλιστική και ωφέλιμη σκέψη είναι πως δεν δίνονται όλοι οι ρόλοι με άδικο τρόπο σε εκείνους που δεν το αξίζουν μόνο και μόνο επειδή είναι στα κυκλώματα και έχουν γνωριμίες: υπάρχουν πάρα πολλοί ηθοποιοί που είναι εξαιρετικοί και διαχρονικά αναγνωρίζονται. Εδώ, η ωφέλιμη σκέψη μπορεί να είναι «αν προσπαθήσω, μελετήσω, εξασκηθώ και είμαι πάρα πολύ καλή στη δουλειά μου, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να κερδίσω τον ρόλο». Ακόμα κι αν στην αρχή δεν το πιστεύετε γιατί η παλιά πεποίθηση είναι βαθιά ριζωμένη, με την επανάληψη μαθαίνετε το μυαλό σας να σκέφτεται διαφορετικά, και σύντομα θα οδηγηθείτε σε καινούργιες πρωτοβουλίες, συμπεριφορές και επιλογές που θα σας φέρουν καινούργια και διαφορετικά αποτελέσματα.