എൺപതുകളിൽ മലയാള സിനിമയിലുണ്ടായ നവഭാവുകത്വത്തിന്റെ ഏറ്റവും സർഗാത്മകമായ അടയാളപ്പെടുത്തലുകളാണ് മോഹന്റെ സംവിധാനത്തിലൂടെ പുറത്തുവന്ന സിനിമകൾ. പ്രണയത്തെ വിഷാദമധുരമായ ഒരനുഭവമാക്കി മാറ്റുന്ന പ്രമേയങ്ങളായിരുന്നു മോഹൻ പൊതുവെ കൈകാര്യം ചെയ്തത്. ശോഭയുടെയും ജലജയുടെയും പോലുള്ളവരുടെ വിഷാദഛായ നിറഞ്ഞ പ്രകടനം ആ പ്രമേയങ്ങളെ തീവ്രമാക്കി.
